Olimpiada 1964 - półfinał

BLUE TEAM – Olimpiada 1964 - - półfinał

Olimpiada 1964 miała dla graczy Blue Teamu szczególne znaczenie.  Pomimo sześciu kolejnych zwycięstw w walce o Bermuda Bowl, reputacja Blue Teamu była nadszarpnięta porażką na Olimpiadzie w Turynie. Druga olimpiada dawała szansę zmazania tej plamy na honorze.

Przeprowadzone zostały eliminacje – zwyciężyli w nich Belladonna – Avarelli przed d’Alelio - Pabis-Ticci (dwie pierwsze pary kwalifikowały się do reprezentacji automatycznie). Na trzecią parę reprezentacji Carlo Alberto Perroux powołał Garozzo z Forquetem. W tym składzie Włosi byli na pewno głównym faworytem Olimpiady, która została rozegrana w maju 1964 roku w Nowym Jorku. Nowy Jork był szczególnym miastem w historii Blue Teamu – tutaj Włosi zdobyli w 1957 roku swój pierwszy tytuł mistrzów świata.

Rozgrywana systemem „każdy z każdym” runda eliminacyjna nie była nadmiernie udana – Włosi przegrali siedem z 28 meczów – z Argentyną, Niemcami, Izraelem, Szwecją, Wielką Brytanią, Tajlandią i USA.  Dało im to drugie miejsce w tabeli. Oto czwórka półfinalistów:

1.Wielka Brytania                 160 VP

2.Włochy                               153 VP

3.USA                                     147 VP

4.Kanada                               145 VP

Pary półfinałowe były dobierane przez losowanie. Los był na tyle złośliwy, że skojarzył ze sobą dwie najlepsze drużyny eliminacji. Anglicy, w składzie Reese – Schapiro, Harrison-Gray, Konstam, Flint osiągnęli  Nowym Jorku szczyt formy. Mecz zapowiadał się bardzo ciekawie.

Już pierwsze rozdanie pokazało Włochom, że walka nie będzie łatwa:

 Obie przed, rozdawał N:

 ¹⁾system Little Major  - otwarcie 1cc oznacza albo kartę typu “Acolowskie dwa w kolor”, albo 2-6 PC

13 lew, 1010 dla Włochów.

Na drugim stole Harrison-Gray – Konstam bez interwencji doszli także gładko do

Mimo stosowania przez Reesa z Schapiro systemu Little Major, przewaga Włochów w licytacji była wyraźna. Oto kilka przykładów:

Rozdanie 8:

¹⁾Little Major – otwarcie 1♠ oznaczało 5-4 w kolorach młodszych w sile otwarcia

13 lew, 440 dla Wielkiej Brytanii

¹⁾Canape

12 lew, 920 i 10 imp dla Włochów

W rozdaniu 14 Anglicy zostali pokarani za stosowanie słabego bez atu:

Bez dwóch, za 500, i kolejne punkty dla Włochów, gdyż na drugim stole:

¹⁾Neapolitański Trefl – z rękami zrównoważonymi dopuszczalne były otwarcia w starszy kolor z trójki

i bez jednej, za 100.

Po dwudziestu rozdaniach Włosi prowadzili różnicą 17 imp.

W drugiej tercji w grze Włochów było już widać tendencję do gry na mały obrót, jak np. w rozdaniu 22:

WE po partii, rozdawał E:

¹⁾Little Major – co najmniej 5-4 w młodszych, siła normalnego otwarcia

200 dla Wielkiej Brytanii

¹⁾Canape

100 dla Wielkiej Brytanii

Najbardziej dramatycznym rozdaniem drugiej tercji było rozdanie 29:

Obie po partii, rozdawał N:

Anglicy z rękami WE licytowali prosto i skutecznie:

¹⁾pytanie o asy

13 lew z góry, 2220 dla Wielkiej Brytanii

W brydżramie licytacja była dłuższa:

Schapiro, po długim namyśle wyszedł w piki i bez jednej.

Poważną stratę ponieśli Włosi także w rozdaniu 39:

Obie po partii, rozdawał S:

¹⁾4+♠

Bez jednej, 100 dla Wielkiej Brytanii.

W pokoju zamkniętym Harrison-Gray celnie ukarnił kontrę re-open, a Forquet  próbował ratować partnera (prawdopodobnie mając w pamięci rozdanie14):

Bez dwóch, 500 dla WielkiejBrytanii.

W sumie w dwudziestu rozdaniach drugiej tercji Anglicy odrobili 2 imp i do ostatnich dwudziestu rozdań Włosi siedli z przewagą 15 imp.

Brytyjczycy zaczęli szczęśliwie:

Rozdanie 41. WE po partii, rozdawał N:

¹⁾Little Major – 1♦ oznacza 4+♠ w sile otwarcia

Przy podziale atutów 2-2 szlem był z góry – 2210 dla Wielkiej Brytanii.

¹⁾Trefl Neapolitański – 17+ PC

²⁾3 kontrole

Włosi, raczej słusznie zatrzymali się w szlemiku, tracąc 13 imp.

Po rozdaniu 42 Anglicy już prowadzili:

9 lew, 110 dla Włoch

3BA z ręki N było nieobkładalne – 630 dla Wielkiej Brytanii.

Włosi odrabiali straty w rozdaniach ze strefy częściowego zapisu, jak w rozdaniu 51, gdzie Brytyjczykom ponownie „przyszło” słabe bez atu:

Swoje, 80 dla Wielkiej Brytanii

 Bez czterech, 700 dla Włoch.

Przed ostatnim rozdaniem Włosi prowadzili różnicą 11 imp. Anglicy dostali w nim szanse na odrobienie strat:

W pokoju zamkniętym Anglicy zatrzymali się w 5♠:

i Włosi zapisali sobie 100 za bez jednej. W pokoju otwartym Belladonna z Avarelim doszli do szansownych 6♦:

¹⁾Rzymski Trefl – trefl wieloznaczny

²⁾”co masz w karach?”

³⁾trzeci starszy honor

⁴⁾”co masz w pikach?”

⁵⁾starszy honor

Przy tych podziałąch Avarelli wpadł bez trzech za 300 i Anglicy zdobyli 5 imp, ulegając różnicą 6 imp – 120-126.

Gdyby Reese-Schapiro skontrowali szlemika i zapisali 800 (ale czy wtedy Avarelli musiałby wpaść bez trzech?), bądź gdyby Harrison-Gray – Konstam zatrzymali się w końcówce, do finału awansowaliby Anglicy.

© Marek Wójcicki