Olimpiada 1964 - finał

            Już następnego dnia odbył się finał. Przeciwko Włochom stanęli: najbardziej doświadczona para reprezentacji USA – Sam Stayman – Vic Mitchell, młoda para Robert Jordan – Artur Robinson, która już napędziła stracha Włochom podczas poprzednich mistrzostw świata oraz jedne z nadziei amerykańskiego brydża – Bob Hamman (25 lat) – Don Krauss (27). Nadzieje Amerykanów potęgował fakt, że od półfinałów Włosi grali w czwórkę, nie wystawiając pary d’Alelio – Pabis-Ticci.

            W pierwszej tercji finału trwała ostra wymiana ciosów. Świadczy o tym jej wynik – 56-49. Ostatni cios zadali jednak Włosi, może nawet bardziej był to cios samobójczy w wykonaniu Amerykanów, i oni prowadzili:

Rozdanie 20, NS po partii, rozdawał W:

Bez jednej, 200 dla USA

Bez trzech, 800 dla Włochów

            Włosi powiększyli przewagę już w pierwszym rozdaniu drugiej tercji:

 Rozdanie 21:

 W pokoju zamkniętym Amerykanie utknęli w szlemiku:

Podczas gdy Belladonna z Avarellim doszli do szlema:

Na obu stołach wzięto 13 lew.

            Kolejny duży zysk zanotowali Włosi w rozdaniu 24 (obie przed, rozdawał W):

Avarelli zaatakował czwórką pik i bez czterech, 700 dla Włoch. W pokoju zamkniętym Amerykanie utrzymali się w kontrakcie 3♠:

 Bez dwóch, 100 dla Włoch.

            Mecz się wyrównał, gdy ewidentnie zmęczony Belladonna przegrał dwie końcówki. Oto dowody, że nawet najwięksi robią proste błędy:

Rozdanie 25:

Stayman zaatakował damą pik. Belladonna nie przepuścił pika, tylko zabił pierwsza lewę pikową. Ściągnął teraz trzy razy atu i nie trafił damy karo, po czym obrońcy wzięli jeszcze asa trefl i dwie lewe pikowe. Bez jednej, a na drugim stole swoje.

Rozdanie 27:

Stayman zaatakował królem trefl. As ze stołu i dziesiątka kier. Mitchell kładzie małe. Stayman, po lewie na damę, ponawia trefle waletem. Po wzięciu na damę trefl, Belladonna zakłada, że Mitchell „jak nie kładzie figury, to nie ma” i ściąga asa kier, licząc na sec mariasza u Staymana. Bez jednej, a na drugim stole Jordan – Robinson wygrywają 4♥.

            Włosi zarabiają 17 imp dzięki doskonałej rozgrywce Garozzo:

Na obu stołach grano 6♠.

Stayman (E) dostał wist asem trefl. Przebitka w dziadku i karo do damy, która wzięła lewę. Teraz ponowna przebitka trefla w dziadku i dwa razy kier. Przy przebiciu kolejnego trefla, N zrzuca kiera, po czym przebija asa kier atutem i bez jednej.

Garozzo także dostał atak asem trefl. Przebił i podobnie jak Stayman, zagrał karo do damy, która wzięła lewę. Teraz ściągnął mariasza kier i przeszedł do stołu przebitką trefl. Na asa kier zrzucił karo z ręki i kontynuując na dwustronne przebitki (oczywiście w ręce przebijał kara) wziął 12 lew.

            Rozdanie 39 dobrze ilustruje, jak styl licytacji Rzymskiego Trefla odbiegał od standardów licytacji naturalnej:

Swoje, 130 dla Włoch, podczas gdy na drugim stole Amerykanie przegrywają 3♥ bez jednej.

            W sumie drugą tercję także wygrywają Włosi, 63-49, prowadząc łącznie już różnicą 21 imp. W ostatniej dwudziestce Amerykanie zaczęli grać ostrzej, szukając szans na odrobienie strat. Udało im się to tylko w jednym rozdaniu i przegrali ostatnia część meczu 39-14. Blue Team zdobył upragnione złoto olimpijskie.

©Marek Wójcicki