Blue Team - porażka na swoim boisku

Blue Team - porażka na swoim boisku

W mistrzostwach Europy w 1959 roku w Palermo drużyna włoska wystąpiła bez d’Alelio i Siniscalco. Czwórka żelaznych członków Blue Teamu utworzyła dwie pary - Belladonna - Avarelli i Chiaradia - Forquet. Zostali oni uzupełnieni rzymską parą Bianchi - Manca. W mistrzostwach drużyny Włoch i Anglii szły “łeb w łeb”. Ale decydujący mecz pomiędzy tymi drużynami wykazał przewagę włoskich systemów licytacyjnych - cztery obroty w strefie szlemowej zadecydowały o kolejnym tytule dla Blue

Rok 1960 to rok pierwszej Olimpiady Brydżowej. Odbywała się we Włoszech - w Turynie. Wystartowało w niej 29 drużyn, podzielonych w eliminacjach na trzy grupy. Po dwie najlepsze drużyny z każdej grupy przechodziły do finału, rozgrywanego “każdy zkażdym".

Czołowe drużyny europejskie były rozstawione, a Stany Zjednoczone, ze względu na liczebność swojej federacji wystawiły cztery drużyny.

Blue Team miał kłopoty. Ponownie nie mogli wystąpić d’Alelio i Siniscalco. Perroux zachorował i nie mógł prowadzić drużyny w czasie Olimpiady. Funkcję kapitana powierzono profesorowi Chiaradii. Zdecydował się on na ryzykowny manewr - grę “żelazną” czwórką, bez dopuszczania do stołu pary Bianchi-Manca. Taktyka ta zdała egzamin w eliminacjach - Włosi wygrali swoją grupę bez straty punktu (mecze rozgrywano według skali VP 4-0). Ale gra w czwórkę, cały czas przeciwko silnej opozycji, musiała doprowadzić do kryzysu.

 

W finale zmęczeni Włosi zagrali przyzwoicie tylko w pierwszym meczu - przeciwko Anglii. Przegrali go różnicą 8 imp. Oto dwa rozdania z tego meczu:

 

WE po partii, rozdawał E:

 

♠ -

 

 

♥ W5

 

 

♦ A854

 

 

♣ KDW10862

 

♠ W85

N

W            E

S

♠ KD9743

♥ A10

♥ K743

♦ KW10932

♦ D6

♣ 94

♣ A

 

♠ A1062

 

 

♥ D9862

 

 

♦ 7

 

 

♣ 753

 

 

W

Avarelli

N

Reese

E

Belladonna

S

Shapiro

 

 

1♥1)

pas

1♠2)

4♣

4♠

pas…

1)Canape;

2)1♠ wygląda na zwykły blef, ale E na otwarcie 1♥ systemowo nie mógł mieć czterech pików - mógł mieć albo 4♥ i 5+♣/♦, albo jednokolorową rękę z kierami (wtedy 1♠ utrudniał licytację przeciwnikom), albo dwukolorówkę z pikami dłuższymi od kierów;

Avarelli zrealizował 11 lew po ataku królem trefl.

 

W

Gardener

N

Chiaradia

E

Rose

S

Forquet

 

 

1♠

pas

2♦

5♣

pas

pas

ktr.

pas…

 

 

Rose wyszedł królem pik i swoje.

 

Ale szczęście czasem sprzyjało i Anglikom:

♠ AKDW5

N

W            E

S

♠ 9763

♥ AD97

♥ K

♦ 87

♦ AK73

♣ W4

♣ AD75

Włosi doszli do szlemika pikowego. A Anglicy?

W

Schapiro

N

 

E

Reese

S

 

 

 

1♦1)

pas

2♠2)

pas

3♠

pas

4♥

pas

4BA

pas

5BA

pas

6BA

pas

7♠

pas…

 

 

1)system Little Major - 4+♠

2)forsing

Wist nie nastąpił w trefle i ponieważ w kierach spadał trzeci walet z dziesiątką, szlema wygrywało się bez impasu.

 

Po tym meczu drużyna włoska zaczęła grać coraz gorzej, wygrywając z pozostałych czterech meczów finałowych tylko jeden - z teamem Gorena. Dało im to ostatnie, szóste miejsce w puli finałowej. Można gdybać, jak zakończyłaby się ta olimpiada, gdyby w eliminacjach Włosi zagrali w trzy pary, oszczędzając siły na finał.

Olimpiadę wygrali Francuzi w składzie Jais - Trezel, Ghestem - Bacherich, Bourchtoff - Delmoully.

Po Olimpiadzie, Włoska Federacja Brydżowa powołała specjalną komisję, która miała za zadanie zbadać przyczyny porażki. Winą obarczono Carla Alberto Perroux, zarzucając mu, że widząc kryzys w zespole, spowodowany odejściem Siniscalco i d’Alelio w porę nie znalazł wartościowych zastępców oraz że jego autokratyczny styl prowadzenia drużyny doprowadził do osłabienia odporności psychicznej zawodników. Niemniej nie został on odsunięty od prowadzenia drużyny narodowej. Powinna to być lekcja dla menedżerów naszych ligowych drużyn piłkarskich. Bo kolejne mistrzostwa, rozegrane w 1961 roku w Buenos Aires ... Ale o tym wkrótce.

© Marek Wójcicki